De melodie als trechter
Toen ik begon met liedjes selecteren voor mijn Concert des Levens (die waar niemand een program van krijgt... ;-), merkte ik al snel dat ik behoefte had om alle teksten van die liedjes te bewerken. Om de liedjes écht 'eigen' te maken. Echt over mezelf te laten gaan. Voor mij is tekst op melodie bewerken een ongelofelijk krachtige manier om emoties te verwerken. De melodie werkt als een soort trechter. Het helpt me om tot de kernwoorden te komen die een emotie omvatten voor mij. Wanneer je de spijker op zijn kop slaat in tekst, weet je het meteen. Dit IS het! Er stroomt een golf energie door je heen. Er lopen tranen over je wangen. Of je begint onbedaarlijk te lachen. Soms grien en lach je tegelijkertijd.
De muziek van mijn jeugd
Iedereen heeft volgens mij wel een melodie in zich verankert, die je herinnert aan je eigen jeugd. Die muziek, die je direct terugbrengt in die tijd waar zomervakanties nog een eeuwigheid leken. Voor mij is dat “De engel van Amsterdam”, de eerste musical in mijn leven waarvan we thuis een lp hadden. Ik heb ‘m nog altijd (zie foto). Mijn zus Anneke heeft zelfs een exemplaar ingelijst aan de muur hangen, tussen een aantal andere favoriete albums van haar en haar vriend. Mijn zusjes en ik kenden alle liedjes van voor naar achter. Die lp is grijsgedraaid. En elke keer zongen wij uit volle borst mee. Elke acteur en actrice in het stuk vond ik fantastisch. Elk nummer weergaloos. Mijn vader is groot fan van Jasperina de Jong. En dus ik ook. En een engel die “gewoon met de mensen” meedoet. Zich in alle onschuld verwondert over hun manier van doen. Wat een prachtig gegeven.
Het is apart
Alle melodieën en teksten zijn met mijn cellen vergroeid. Zeg ik: “Het is apart…”, dan vult mijn lief dat steevast aan met “… en het hoort niet zo!” naar de tekst uit Een bisschop incognito. Heerlijk vind ik het, om het door Jasperina venijnig gezongen Kaïn en Abel er in een woedende bui uit te gooien. Met aan het eind een stukje inkeer, en dan toch nog een laatste brul. En op haastige momenten sus ik mezelf met Tijd voor alle dingen.
Openingsnummer concert
En het openingsnummer Ergens in een zee van tijd… alleen die titel al!! Ik hou van de oorspronkelijke tekst van Lennaert Nijgh. Omlijst door de prachtige muziek van Joop Stokkermans. Dit lied laat me direct uitzoomen naar die zee van tijd, die eeuwigheid, waarin onze planeet Aarde zich bevindt en haar baan rond de zon beschrijft. Het wekt een teder, zorgzaam gevoel op voor “ons” stipje in het Heelal. Het helpt te relativeren. Het eerste deel van de tekst heb ik dan ook onaangeroerd gelaten in mijn concert. Het is simpelweg te mooi om te veranderen.
Vanuit het heelal inzoomen
Voor mijn voorstelling “Van het concert des levens krijgt niemand een program” heb ik een deel van deze tekst bewerkt. Om samen de luisteraar vanuit die zee van tijd, die oneindige eeuwigheid, in te zoomen op ons bestaan hier op Aarde. Onze nietigheid te voelen. En tegelijkertijd daar de grootsheid van in te zien. Met een diep besef dat we deel uit maken van iets "groters". Onze oorsprong, onze bron. Verenigd in elk van ons. Hier geboren worden, waarmee een nieuwe levensdraad zich weeft met alle anderen tot één geheel. Een onbeschreven blad. En waarmee vult zich dan dat onbeschreven blad? Vrede kunnen hebben met het niet weten. Want van het concert des levens krijgt niemand een program.
Ergens in een zee van tijd
Melodie: Ergens in een zee van tijd uit De Engel van Amsterdam, Joop Stokkermans
tekst: Lennart Nijgh & Els Pfann
Ergens in een zee van tijd
Ergens in de eeuwigheid
Drijft een planeetje rond dat Aarde heet
Dat ding is zo ontzettend klein
Je moet echt wel een engel zijn
Anders vlieg je er voorbij voordat je het weet
Op dit planeetje daal je neer
Als schepseltje klein en teer
Ontvouwt zich weer een heel nieuw levenspad
Het maaiveld of de hoge boom?
Beweeg je tegen of met de stroom?
Hoe vult zich dan dit onbeschreven blad?
Wat streef je na, wat is je wens?
Wat laat je los, waar ligt de grens?
Wat zet jou als mens in vuur en vlam?
Zo zoek je heel je leven lang
Wat is het toch dat ik verlang?
Van het concert des levens krijgt niemand een program
Comentários